Weekje Schotland, voorjaar 2007

In mei 2007 gaan we met z'n vieren een paar dagen naar Schotland. Ik heb daarvoor van de internetinkomsten een en ander bij elkaar gespaard, en we nemen het ervan: luxe in een hotel met halfpension.

Klik op de foto's voor een groter exemplaar.

De overtocht over de Noordzee verloopt rustig, ondanks de stevige wind is er weinig golfslag.

Bij dit mooie weer is de zonsondergang boven de Noordzee prachtig.

Na ontscheping en iets meer dan 100 mile links rijden, bereiken we de Schotse grens, waar we door een authentieke "Scottish Piper" worden verwelkomd in Schotland.

Het Murraypark-hotel in Crieff is een ruim en luxe hotel, origineel Victoriaans en in de loop van de tijd met een aantal extensions uitgebreid. De meiden hebben een kamer helemaal aan de andere kant van het hotel, en dat vinden we helemaal niet erg (zij ook niet)

Ik fotografeer het naambordje. Grappig, zoals je dan je eigen reflectie in het glimmende koper terugvindt.

Op het terras voor het hotel (eigenlijk is dit het rokersterras, in Schotland mag nergens in de hotels en horeca nog gerookt worden) zitten we heerlijk met een borrel in de zon. Het lijkt wel zomer, en dat voor Schotland!

De eerste volledige dag maken we een wandeling naar Ben Chomzie, een klim naar 931 meter. Dat moet lukken, met een Schots ontbijt achter de kiezen. De meiden gaan niet mee, die verkiezen het zwembad.

We zijn nnog maar net onderweg of we komen de eerste fazant al tegen. Er volgen er nog veel, naast de schapen met hun lammeren, de hazen en de grouse (korhoender) die we zien. Het wild lijkt hier niet echt schuw.

Onderweg de mooiste uitzichten. In de rugzak zitten de broekspijpen en de warme jassen, we zijn door de dame van de Touristinfo gewaarschuwd voor slecht weer, maar dat blijkt onnodig: het blijft heerlijk, en zelfs het briesje is niet koud, maar verfrissend.

Omdat we een klein foutje maken met kaartlezen, moeten we een stuk het heideveld door. We kiezen voor de schapenpaadjes die er in overvloed lopen, en zo komen we weer terug op het pad.

Daarvoor moeten we nog wel een beekje door. Met dit langdurige droge weer geen probleem, gelukkig dat het niet natter is geweest, dan is dit een veel minder vriendelijk stroompje.

Maar ook (of juist) bij droogte is een beekje altijd prachtig om te zien, zoals het zich door de kale vlaktes een weg zoekt.

De Ben Chomzie is dan 'maar' 931 meter hoog, maar als je van zo'n 200-300 meter komt, en je hebt dit jaar nog niet geklommen, dan is dat toch een heel eind omhoog. We besluiten dan ook op de hoogvlakte bij 850 meter te stoppen, hoog genoeg voor ons.

Ook hier vandaan is het uitzicht al spectaculair! We genieten hier een uurtje van zon en uitzicht, lunchen er en gaan dan weer naar beneden, daar wacht een koud biertje, een glas wijn, een frisse douche en een goede maaltijd, die ik niet zelf hoef te koken. Ideaal.

Onderweg naar beneden fotografeer ik nog een van de vele schapen, die er door deze bergen zwerven. Geen oormerken, ik vraag me eigenlijk af of Schotland gewoon de EU-regels aan de laars lapt. In ieder geval is het een veel mooier beeld zo, zonder al die gele flappen.

Op de tweede dag gaan we een ritje maken naar de westkust. We bezoeken er diverse visserplaatsjes. De zon komt in de middag door, maar aan de kust blijft de nevel toch langer hangen dan in de Highlands. Dit is een steenstrandje bij Johnshaven.

In de dorpjes is eigenlijk weinig te zien, de vissersboten zijn op zee. Maar de bootjes die voor onderhoud aan wal liggen, geven wel een pittoresk beeld.

De kreeftenfuiken op de wal liggen te wachten op de vissers, of op de reparateurs, of op de afvalophalers, we hebben geen idee...

Onderweg naar Stonehaven vinden we nog een mooi doorkijkje naar de ruļnes van een kasteel.

We stoppen regelmatig om foto's te maken, om even rond te lopen en gewoon om te genieten. Deze struiken staan door heel Schotland en Noord-Engeland op en in de heidevelden, en ze bloeien om deze tijd van het jaar volop, een prachtig gezicht

De kustweg met her en der een parkeerplaats geeft mooie uitzichten over de diverse baaitjes. Grappig eigenlijk, wij associėren Schotland niet echt met kust en vissersplaatsen, terwijl het een prachtig onderdeel van het land is.

De derde (en laatste) dag maken we een rondritje door de Highlands met diverse stops. De eerste stop is bij de oudste whiskydestilleerderij van Schotland, Glenturret, waar o.a. "The famous Grouse" wordt geblend. Het is een leuke en interessante rondleiding, waar ook geproefd mag worden.

Of het met de genuttigde whisky te maken heeft of niet, weet ik niet, maar we zijn nog geen kwartier verder of we krijgen een lekke band. En niet op een weg met een parkeerplaats ofzo, maar op een heel smal weggetje, niet breed genoeg voor tegenliggers... We zoeken een uitwijkplaatsje om het wiel te verwisselen.

Met de krik en het reservewiel aan de gang. Voor het eerst in mijn leven verwissel ik een wiel, en het lukt ook nog. Mariėtte helpt door foto's te maken, de andere dames door commentaar te leveren en vooral te zorgen dat ze niet smerig worden...

Als we weer verder rijden, komen we een grouse tegen. Zolang we in de auto blijven, blijft ie lekker op zijn paaltje zitten. Pas als Mariėtte uitstapt voor een foto, vliegt hij weg.

Apart beest is het, stevig gebouwd, iets groter dan een flinke kip, en volgens mij wordt er in het seizoen ook op gejaagd. We begrijpen dan ook niet dat het beest niet veel schuwer is.

Bij Loch Tay bezoeken we het The Scottish Crannog Centre. Daar leren we dat een Keltische stam, de Picten, 2.600 jaar geleden in de lochs kunstmatige wooneilanden bouwde, Crannogs. Met duikers en geduld hebben ze veel kunnen terugvinden, en een van de Crannogs gereconstrueerd. Prachtig om te zien.

Vanaf de crannog hebben we een mooi uitzicht over Loch Tay. Een mooie afsluiter van deze kleine week Schotland, per slot zijn de lochs kenmerkende landschapsbepalers van Schotland.

En dan zit het er weer op. Zaterdag rijden we terug naar Newcastle, en horen dat het weer slechter gaat worden: zaterdagavond en zondag wordt regen verwacht. We hebben geluk gehad blijkbaar. Wat is Schotland toch mooi, we komen er zeker nog eens terug, met hopelijk net zulk weer maar meer tijd. We hebben nog zoveel niet gedaan, Edinburgh en Glasgow, Loch Ness, de echte Highlands, Oban met z'n walvisexcursie en zeehonden, de eilanden aan de west- en noordkust, er is nog zat te doen.

TERUG NAAR FOTOPAGINA

TERUG NAAR HOOFDPAGINA